De laatste daagjes in het prachtige Suriname :)

Lieve lezers

Ik wil jullie bedanken voor het trouw lezen van mijn blog.
Morgen vertrek ik weer naar België. Het zal een hele aanpassing zijn!
De laatste koude douche genomen, koffers zijn gepakt en de taxi is besteld. Alles in gereedheid voor vertrek :)

Vandaag hadden we nog een drukke dag voor de boeg. We gaven onze laatste donatie en ik nam afscheid op de Kennedy Stichting.

We namen de taxi naar Kindertehuis Betheljada. De koffer volgeladen met dozen en zakken. Eenmaal aangekomen bij het kindertehuis moest natuurlijk alles weer uitgeladen worden. De medewerksters van het kindertehuis stonden ons met open armen op te wachten. Ze waren zo enthousiast over onze donatie! Wat is het fijn om al die lachende gezichten te zien. Daar krijg ik zelf een warm en liefdevol gevoel van.

De medewerksters bekeken de spullen met grote ogen. "Zo een grote donatie hadden we totaal niet verwacht!"

We kregen een bedankkaartje en het jongetje op de foto mocht al meteen een nieuw broekje aandoen :)

Wat doet het goed om voor deze kinderen iets te betekenen :)

Na de donatie ging de reis verder naar de Kennedy Stichting. Vandaag kreeg ik mijn evaluatieformulieren en zou ik voor een laatste keer afscheid nemen van de kinderen.

De directrice gaf ons nog een mooi afscheidswoord en nadien mochten we onze evaluatiedocumenten in ontvangst nemen. Wat was ik verwonderd toen ik mijn papieren doorlas. Ik had op alle 10 de competenties een 'uitstekend' gescoord! Mijn werk werd beloond en ik ben blij dat ik zoveel voor de kinderen heb kinderen betekenen. Om dan nog eens een evaluatie te ontvangen waarop ik op alles het maximum scoor, ja dat maakt mijn dag goed! :)

We kregen nog een balpen en sleutelhanger van Suriname bij ons evaluatiedocument :)

Trots op mezelf! :) Ik heb hier met hart en ziel gewerkt en zal dit avontuur nooit vergeten <3

Met een goede evaluatie in achter handen was de tijd aangekomen om afscheid te gaan nemen van de kinderen waar ik 4 maanden mee gewerkt heb. Pfoe, pfoe, daar had ik niet veel zin in.

Toen ik aankwam in de groep werd ik weer met vele knuffels ontvangen. Een van de kinderen kwam haar huiswerkschrift aan mij geven omdat ze dacht dat ik haar kwam helpen met haar oefeningen. Haha, wel grappig dat ze echt al mijn gewoontes hebben overgenomen. De groep stond recht en kwam naar me toe. Iedereen gaf me een hand en een brasa (knuffel). Ze gebaarden dat ze traantjes hadden en me zouden missen. Ineens verscheen er een kaart die iemand achter haar rug had gehouden. Wat een leuke verrassing! :) Ik moest even slikken toen ik de tekst les: "Charlotte, je bent een roos voor ons. Veel succes met je verdere studies". Wat zijn het toch schatjes! Ik ga ze zo hard missen!

Nog een laatste dikke knuffel van het meisje dat ik 4 maanden bijles heb gegeven. 

Een beetje gekke met het humoristische meisje van de groep! :)

Ze beseften nu pas allemaal dat ze me niet meer terug gingen zien. Dit kwam bij sommigen hard aan. Ik ben blij dat ik zo een indruk op hen heb kunnen maken. Ik zal hen niet snel vergeten en zij mij hopelijk aan niet :)

Een laatste groepsfoto! <3

Héhé, dat was niet makkelijk om afscheid te nemen van kinderen waar je 4 maanden intensief mee hebt gewerkt. Ik heb met veel liefde elke dag gewerkt me hen en heb alles kunnen doen wat ik voor ogen had. Zo zie je maar, het zijn geen kinderen met een beperking, maar juist kinderen met vele mogelijkheden! We mogen hen zeker niet onderschatten wat ze hebben me elke dag weer op een positieve manier verrast :)

Ik kijk met een zeer goed en positief gevoel terug op deze ervaring! Het was super om dit mee te mogen maken. Mijn dank is dan ook groot aan iedereen die dit avontuur met mij heeft gedeeld. De vele lieve berichtje die ik ontvangen hebben, kaartjes, de Skype gesprekken en de trouwe lezers van mijn blog :) Het was fijn dat iedereen zo achter me stond. Ik heb hier mijn echte vrienden leren kennen. Echte vrienden zijn geïnteresseerd in wat je doet en laten regelmatig iets van zich horen. De mensen waarvan ik dacht dat ze vrienden waren, maar waar ik 4 maanden voor ben verdwenen, dat zijn geen echte vrienden. Ik heb mezelf hier beter leren kennen en besef wat ik wil bereiken in de toekomst. Ik wil meer betekenen voor kinderen met een 'beperking' en zal mijn studies in België afronden om daarna verder te studeren om mijn studies professioneel verder uit te bouwen!

Maar eerst nog genieten van de laatste uren hier in het prachtige Suriname. Een land waar ik een deeltje van mijn hart zal achterlaten. De mensen met wie ik samenwerkte hebben een speciaal plekje gekregen in mijn hart gekregen. Ik hoop dat ik goede dingen heb achtergelaten en dat mijn werk toch deels verder gezet zal worden. Zo niet, dan heb ik zelf toch een verschil kunnen maken voor de kinderen en heb ik hen 4 maanden met veel liefde geholpen en dingen bijgeleerd!

Mijn ervaring in één woord beschreven: WOW!

Tot snel!

xCharlottex