Naar de zondagse orchideeënmarkt :)

Zondag (28/02/2015)

Vandaag stond ik vroeg op. Ik had gepland om in de voormiddag naar de orchideeënmarkt te gaan.

Na een lekker ontbijt, nam ik de fiets richting de bloemenmarkt. Het fietstochtje verliep minder snel omdat de hoofdstraat vol marktkraampjes stond. Iedere zondag verzamelen de Surinamers zich in de hoofdstraat om er groenten en fruit te kopen langs de kant van de weg. In België wordt de weg afgezet tijdens een markt, maar hier mag het verkeer er gewoon doorrijden. Wat natuurlijk zorgt voor lange file en stapvoets rijden.

We wilden natuurlijk dat het vooruit ging. We fietsten tussen de auto's door en slalomden heen en weer. Enkele Surinames zeiden dat het zondag was en we het rustig aan moesten doen :) No spang!

Na eventjes fietsen, kwamen we aan bij de bloementuin midden in het bos. Wat was het er mooi en zo ontspannen!

Iedereen kwam blijkbaar met de auto...

We deden onze fietsen op slot en wandelden de bloementuin binnen. Het was er niet zo druk dus we konden rustig rondkijken bij de verschillende kraampjes. Ieder kraampje had de verschillende bloemen en planten mooi gepresenteerd. De groene omgeving van het bos bracht je in een wondere wereld van prachtige bloemen. Hieronder een paar mooie foto's van de bloemenmarkt.

Allerlei mooie bloemenkraampjes.

 Gezellige sfeer

 Prachtige bloemen en planten.

 Natuurlijk nog even een selfie maken! :)

Je staat steeds versteld van de uitgestrekte natuur hier.

 De orchideeën komen hier recht uit de natuur. Ze worden met de lange wortels gepresenteerd en zien er kleurrijk uit.

Nadat we alle bloemen hadden bewonderd, fietsten we verder naar de stad. We gingen op zoek naar eventuele andere zondagsmarkten. 

Altijd pret op de fiets! :)
Door de modderige wegen uit het bos geraken om terug de verharde weg op te gaan.

Van al dat fietsen hadden we wel wat dorst gekregen. Het begon net een beetje te regenen dus schuilden we bij een gezellige terras, 't Vat. Ik dronk er een lekker frisse fruit smoothie!

 

Na wat geslurp aan onze fruit smoothie, fietsten we verder naar de overdekte markt. Onderweg kwamen we terecht in het Surinaamse stadsleven waar in het verkeer geen rekening wordt gehouden met fietsers. 

Langs de waterkant fietsen we het centrum in. Na veel getoeter en geroep, voelden we ons toch niet meer zo veilig in het drukke stadsverkeer. We namen een binnenweg waardoor we langs de oevers van de waterkant uitkwamen.

Gezellig fietsen langs het water :)

Nog even een korte indruk van het stadsverkeer.

Bussen die klaar staan om te vertrekken, maar enkel als er genoeg mensen in zitten. Je kan dus ooit lang wachten voordat de bus vertrekt.

Krijg je iets niet in het koffer? Niet zo erg, dan binden we het gewoon op het dak van de auto ;)

We kwamen aan bij de overdekte markt, maar zagen dat de markt vandaag gesloten was. Jammer, want we wilden graag wat groenten en fruit kopen. We besloten dan maar terug te fietsen naar de marktkraampjes die langs de grote weg stonden zodat we daar onze groenten en fruit konden kopen.

Terug door de drukke straten in de stad.

Eventjes te voet zodat we het eenrichtingsverkeer een beetje konden omzeilen :)

Terwijl de andere 2 meisjes inkopen deden voor groenten en fruit bij de vele kraampjes langs de weg, ging ik even een supermarkt binnen om zonnecrème te kopen. Iets wat je niet kan missen hier! Met alle inkopen aan ons stuur, fietsen we terug naar het huis.

Je komt hier regelmatig kleine vogelkooien tegen met mini vogeltjes erin. Ik heb me lang afgevraagd waarom vele Surinamers deze vogeltjes altijd bij zich hebben. Je ziet ze echt overal! Langs de straat, buiten bij de huizen, achterop de fiets, in de auto... Nu blijkt dat het in Suriname heel bekend is om vogelzang wedstrijden te houden. Door de vogels overal mee naar toe te nemen, wennen ze aan het lawaai en mensen om zich heen. Dit doen ze ter voorbereiding van de wedstrijden. 

Ik kwam weer thuis aan en besloot Sara te helpen met haar schoolwerk. Ik was zelf volledig klaar met mijn voorbereidingen en wist dat Sara wel wat hulp kon gebruiken bij haar nieuwe project. We verzamelden alle materialen en begonnen aan het creatieve project dat Sara zou gaan uitwerken.

Handen te kort? Niet erg, dan gebruiken we gewoon onze voeten :)

Na heel wat creatieve inbreng, kon de uitwerking beginnen.

Na een actieve namiddag vol creativiteit was het tijd om ons eigen potje te gaan koken. Vandaag stonden er aardappelen met rode kool en worst op het menu. Hier heb ik geen lieve mama die de aardappelen netjes voor me schilt dus ging ik snel zelf aan het werk :)

Even wachten tot de aardappelen koken samen met onze grote bewaker Moxy.

De rest van de bewakingsdienst nam het minder serieus :)

Het avondeten was zeer lekker. Een goed Belgisch gerecht kan echt wel smaken na alle kip en rijst van de laatste weken :)

Maar we hadden stiekem nog een beetje zin in een nagerechtje. Omdat we vandaag al zo een leuke dag gehad hadden, besloten we om de dag af te sluiten met een lekker dessertje. We namen de fiets en reden naar de Zus&Zo. Een gezellig terrasje naast de Palmentuin. We bekeken de menukaart en hadden al snel onze keuze gemaakt: een muffin!

Wat was dit lekker! Hmmmm.

Als slaapmutsje dronk ik nog een lekkere warme chocolademelk. Ook tijdens de hoge temperaturen kan dat wel eens smaken :)

Het was een mooie zondag vol met leuke activiteiten. Ik had het even nodig om een dagje weg te zijn. Het leven in een studentenhuis met 10 mensen, zonder privacy, begint soms wel wat veel te worden. Je zit de hele tijd bij elkaar en het kan ook eens deugd doen om even de fiets te nemen en er even tussenuit te zijn :) 

Morgen weer een nieuwe stageweek. Ik heb al leuke activiteiten uitgewerkt en kan niet wachten om weer met de kinderen aan het werk te gaan! :)

xCharlottex

Testjes afnemen in de zorgklas :)

Donderdag (25/02/2016)

Over deze dag kan ik jammer genoeg niet veel vertellen.
Door te fel te verbranden had ik een zonnesteek opgelopen waardoor ik de hele dag op de zetel ben moeten blijven liggen. Fel zweten, heel warm gevoel over mijn lichaam en ik koelde maar niet af. Na enkele keren onder de koude douche te gaan staan, was het tegen de avond al wat beter.


Vrijdag (26/02/2016)
Zorgbegeleiding op de Doth-school 

Omdat ik nu al enkele dagen stage loop op de Doth-school, kennen de kinderen me al een beetje. Je valt natuurlijk op als ‘bakra’ (blanke). Ik vind het wel wennen dat ze me nu aanspreken als ‘mevrouw’. De leerkrachten worden daar ook zo aangesproken en de kinderen gaan ook beleefd en respectvol met mij om. Wat natuurlijk wel altijd aangenaam werken is.

Omdat de zorgjuffrouw vandaag een hele tijd te laat was, besloot ik om het zorglokaal eens goed te inspecteren. Welke materialen waren er voor handen? Wat ga ik nog zelf maken voor de kinderen? Kan ik iets betekenen voor de inrichting van het lokaal zodat het kindvriendelijker wordt? Een heleboel zaken waar ik zeker een rol in kan gaan spelen. Maar alles in kleine stapjes natuurlijk.

Eenmaal dat de zorgjuffrouw was aangekomen, kon ik beginnen met mijn analyses. Ik besloot om de zorgkinderen eerst uitgebreid te testen voordat ik op de individuele noden van de kinderen ging inspelen. Je kan natuurlijk niet een programma voor hen uitwerken als je niet weet welke inhouden er niet gekend zijn. Over de info, die ik gekregen had van de zorgjuffrouw, had ik zo mijn twijfels dus ging ik zelf aan de slag. Na overleg met de zorgjuffrouw natuurlijk, maar zij vindt alles prima.

Ik nam de zorglijst erbij en besloot vandaag de kinderen van groep 3, 4 en 5 te testen op lezen. Omdat ik de kinderen ondertussen al wat kon inschatten, gebruikte ik verschillende speelse werkvormen om erachter te komen hoe ver deze leerlingen stonden qua lezen. Ik gebruikte een woordenpuzzel, letterdoos, verschillende leesboekjes, flitskaarten… Ik had me goed voorbereid en dat loonde. Ik kon op een goed tempo werken en had aan het einde van de schooldag alle kinderen die ik voor ogen had getest. 

 Woordenschat oefenen m.b.v. een woordenpuzzel.

 Woordjes uit de tekst leren spellen m.b.v. de letterdoos.

 Ook voor het probleem dat er zinnetjes overgeslagen worden, had ik snel een oplossing:
een leeskaart :)

 Samen de tekst oefenen die juffrouw Charlotte had uitgezocht voor een aangepast niveau.
Wat doen ze goed hun best!

 Even enkele woordrijen oefenen zodat de woorden uit de tekst wat makkelijker gelezen kunnen worden.

De zorgjuffrouw gaf me een leesboekje (Veilig Leren Lezen = niveau eerste leerjaar). Met dit leesboekje moest ik alle kinderen testen (zowel groep 3, 4 als 5). Ja, dat kon natuurlijk niet. Ik zei meteen dat ik zelf een aantal boekjes zou vragen aan de klasleerkrachten zodat ik een duidelijk beeld zou krijgen op welk niveau de leerlingen zaten en dat ik dat niet concreet genoeg kon doen met 1 leesboekje (en dan ook nog van het eerste leerjaar?). Ik deed alle kasten open, zocht allerlei leesboeken, nam de materialen die ik zelf had gemaakt en kon aan mijn werk beginnen.

Ik kwam er al snel achter dat de info, die ik gekregen had van de zorgjuffrouw, toch niet zo goed klopte. In de handelingsplannen stond dat ieder kind kon lezen, maar wanneer ik dit dan testte, bleek dat het helemaal niet vlot verliep. Enkele kinderen van groep 5 konden zelfs nog geen woorden aan één stuk lezen en lazen de gehele tekst al hakkend en plakkend. Hier begon ik me toch wel zorgen over te maken. Tijdens de speeltijd dacht ik even na hoe ik dit ging overbrengen aan de zorgjuffrouw. Ze heeft een nogal uitgesproken mening over zorgkinderen en ik wilde haar niet in verlegenheid brengen.

Ik besloot het te zeggen. Ik vroeg of ze eigenlijk wel gebruik maakte van leesniveaus en in hoeverre de info in de handelingsplannen klopte. Ze begon te lachen en zei dat ze al aan me had gezien dat ik het een beetje door had. Ze zei me dat er normaal gezien wel leesniveaus gebruikt moeten worden, maar dat zij daar geen gebruik van maken omdat het veel werk is om iedere leerling te testen.

Maar wat dan met de leerlingen die niet kunnen volgen in de klas?
De leerkrachten werken op 1 niveau. Iedereen moet meekunnen want de leerkrachten doen goed hun best om alles duidelijk uit te leggen. Dat waren de woorden van de zorgjuffrouw. Kunnen ze niet volgen, dan moeten ze het jaar overdoen. Ik bleef een beetje doorvragen omdat ik het allemaal maar snel door de bocht geformuleerd vond en er het fijne van wilde weten.

Wat als ze dan nog niet kunnen volgen, maar wel al een keertje een jaar hebben overgedaan?
Dan worden ze gewoon terug op leeftijd gezet want dan is het kind te lui en wil het niet leren. Het principe is, dat iedereen op hetzelfde niveau moet functioneren en wanneer dat niet lukt, worden de kinderen doorverwezen. Ik zei dat ik al had gemerkt dat er veel van de zorgkinderen niet de boeken kunnen lezen die er in de klas worden gebruikt. Dan kunnen ze ook niet zo goed volgen in de klas. Ik heb telkens aan de leerlingen gevraagd of ze de boekjes in de klas goed kunnen lezen, of de juffrouw hen een beetje helpt als het niet lukt,… De meeste leerlingen gaven meteen aan dat ze het toch wel moeilijk vonden en de juffrouw snel kwaad werd op hen. Een gevoelige snaar die geraakt werd bij me omdat ik zelf een persoon ben die meteen klaar staat om kinderen te helpen met problemen. Maar ik ben in Suriname en moet me aanpassen aan hun regels, ook al ben ik het er niet mee eens.

Ik vroeg netjes of er dan misschien geen andere leesboekjes in de klas aanwezig zijn die wat minder moeilijk waren, maar die waren er niet. De boekjes die ik van de klasleerkrachten had, testte ik bij elk kind. Zo kon ik een beetje een analyse maken van hun niveau. Niet enkel met leesboekjes, maar ook met de spelvormen die ik hierboven beschreef en met kaartjes met woordrijen en klanken (tweeklanken en korte klanken).

Aan het einde van de dag bleef ik nog even op de school om alle info die ik had verkregen uit mijn kleine testjes, duidelijk neer te pennen in een schriftje. Veel werk, maar ik vond dat het tijd was om de juiste en meer concrete info neer te schrijven over de kinderen. Je kan toch niet vlot lezen wanneer je zelfs de tweeklanken nog niet beheerst? Een basisvoorwaarde is dat je in een krachtige leeromgeving tot leren moet kunnen komen, maar als je als kind de hele dag moet horen dat je lui bent, niets kan, niet wilt leren,… Is dat dan een manier om het kind zich veilig te laten voelen in de klas? Nee! En daar wil ik op proberen inspelen. Ik merk dat de kinderen nu al knuffels geven aan me, mijn hand vastnemen op de speelplaats,… Dat zie ik niet gebeuren bij andere leerkrachten. Ik wil voor de zorgkinderen een duidelijk basis opbouwen zodat ze terug beter meekunnen in de klas. Dit is een doel waar ik naartoe wil werken. Wat is de basis voor ieder kind? Door mijn analyses heb ik nu al een goed beeld van het niveau dat ze hebben qua lezen. Ik hoop dat ik volgende week kan werken aan het rekenen.

Het was een boeiende, drukke dag, maar ik heb de indruk dat ik wel een punt duidelijk heb kunnen maken. Natuurlijk wel op een vriendelijke manier, maar de zorgjuffrouw gaf zelf ook aan dat de handelingsplannen vaak onjuist in worden gevuld. Dit met de reden dat de inspectie moeilijk doet wanneer er kinderen niet kunnen lezen. Zo verwoordde de zorgjuffrouw het toch.

Dit weekend zal ik me vooral concentreren op de individuele zorgen van elk kind. Ik heb voor elk kind een analyse gemaakt van de woordenschat, klanken, leesteksten... die nog niet zo vlot gaan. Hier zal ik op inspelen door eenvoudige spelvormen en materialen te maken waardoor ik dit met hen kan gaan inoefenen. Er zijn materialen aanwezig in de zorgklas, maar deze worden weinig tot niet gebruikt. Ook hier heb ik me vandaag mee beziggehouden. Ik heb de letterdozen terug gesorteerd want de letters zaten allemaal door elkaar. Ook maakte ik de leeshoek weer een beetje aantrekkelijker door de boeken te sorteren per leeftijd en niveau. De andere aanwezige spelvormen plaatste ik duidelijker in de klas zodat ik ze voor ogen zag staan wanneer ik ze nodig zou hebben. De materialen zijn voor handen dus wil ik er ook gebruik van kunnen maken :)

Sorteren van de letterdozen.

Inrichten van het kleine leeshoekje :)
Dit zal ik nog verder inrichten wanneer de leesboekjes overgekomen zijn vanuit België.

 

Omdat er qua aankleding niet veel aanwezig is in de klas, wil ik ook zelf kleine letterplaten maken van de tweeklanken. Er was geen enkel kind die de tweeklanken allemaal kende. Vooral het verschil tussen ‘au’ en ‘ou’ en ‘ie’ en ‘ei’ was voor hen onbekend. Ik wil het lokaaltje een beetje inkleden met didactische materialen zodat deze de kinderen visueel kunnen ondersteunen.

bijvoorbeeld
Maar in Suriname teken je het zelf en kleur je het zelf in :)

De lege muur wil ik graag beschilderen en aanvullen met visuele materialen om de klas didactisch wat op te fleuren en kindvriendelijker te maken :)

Ik heb zoveel ideeën en ben blij dat zowel de Kennedy Stichting als de Doth-school hiervoor openstaan. Vrijdag werd er al aan me gevraagd op de Doth-school of ik er na mijn stage aan de slag wilde gaan. Oei, een vraag die ik niet meteen verwacht had. Maar ik zag het als een compliment!
(Mamaatje, ging schrik hebben hoor. Ik kom terug naar huis in juni :) )

Tot slot heb ik een schriftje gemaakt voor de Doth-school waar ik al mijn observaties, analyses, opvallend heden… in heb genoteerd. Dit was veel werk, maar ik wil heb ondersteunen in een goede analyse van elk kind zodat de kinderen individueel op een correcte, pedagogisch verantwoorde manier ondersteund kunnen worden. 

Het was een drukke dag op stage, maar ik ben zeer tevreden!
Ik leer zelf heel veel bij en heb veel ervaring te danken aan mijn eigen stages. Ik heb steeds de kans gekregen om mee te volgen met zorgleerkrachten en een aantal dingen te mogen uitproberen. De feedback die ik tijdens mijn eigen stages heb gehad, kan ik nu heel goed gebruiken wanneer ik zelf aan het werk ben als zorgjuffrouw! :) 

Een trotse zorgjuffrouw Charlotte :)

Na de stage belde ik een taxi terug naar het huis. Het regende weer heel hard dus fietsen was geen optie. Net omdat het zo een slecht weer was, kreeg ik natuurlijk geen taxi te pakken. Omdat het ons is afgeraden om langs de straat een taxi te laten stoppen, moeten we altijd eerst naar de taxicentrale bellen om het adres op te geven waar ze ons moeten ophalen. Geen van de centrales had wagens ter beschikking. Dan maar een stukje wandelen tot in het centrum om daar bij 'de Chinese muur' een klein stukje pizza af te halen en zeker ook wat te drinken want ik had het warm van in lange kleding door de zon te lopen. Op de stage moeten benen en bovenarmen bedekt zijn dus het is altijd wel even puffen. Na een uurtje wachten probeerde ik nog eens. Het lukte niet meteen, maar na even wachten had ik eindelijk een centrale aan de lijn. Lekker in de airco en met de ramen open bracht de taxi me terug thuis.

Leuk dat ik altijd mijn verhaal kan doen tegen Sara. Zij is samen met mij naar Suriname gekomen en we kunnen het heel goed met elkaar vinden. We hebben er de gewoonte van gemaakt om na onze stages alles aan elkaar te gaan vertellen. Dit heb je wel nodig hier. Je doet leuke dingen, maar maakt ook dingen mee op de stages die in België niet door de beugel zouden kunnen. Het is fijn dat we onze emoties daarna met elkaar kunnen delen en elkaar weer gerust kunnen stellen.

Na een leuke babbel begonnen we aan het eten. We waren met zijn tweeën uitgenodigd om te gaan babysitten vanavond dus moesten we ons even opfrissen en snel wat eten zodat we op tijd de taxi naar daar konden nemen. We aten een lekkere salade, met verse groenten! Snel alles afwassen en we konden vertrekken.

De taxi bracht ons naar een mooie buurt. Het was wel even rijden, maar het deed deugd om even de frisse wind te hebben in de taxi. We kwamen aan en ik werd al meteen vrolijk toen ik de honden zag. Ze kwamen meteen naar ons toe om geaaid te worden. Zo leuk! We zijn goed ontvangen en voelden ons meteen thuis. We leven zelf in een studentenhuis van 10 personen dus het deed deugd om even in een rustige omgeving te zijn zonder allemaal andere mensen om je heen. Privacy is wel een keertje leuk.

We hadden een leuke avond en waren volledig ontspannen. We voelden ons onmiddellijk welkom en hadden alles ter beschikking wat we nodig hadden. Van Surinaamse gastvrijheid gesproken!

Na een gezellige avond was het spijtig genoeg weer tijd om naar huis te gaan. Een leuke avond met het kind waar we op moesten passen en een gezellige tijd met ons 2. Zalig! :)

xCharlottex