Kennismaking Kennedy Stichting

Dinsdag (09/02/2016)

Vandaag was het mijn eerste dag op de Kennedy Stichting.

We werden met open armen ontvangen door de directrice en andere personeelsleden van de stichting.

Ik voelde me meteen thuis en kreeg onmiddellijk een warm gevoel.

Ik ging eerst in gesprek met enkele begeleidsters. Ze leidden me rond in het internaat en vertelden me over hun ervaringen met de kinderen. Zo leuk om naar hen te luisteren! Ze vertelden vol enthousiasme over de kinderen. Wat ik heel mooi vond, was dat ze meerdere keren zeiden dat ze de kinderen niet zagen als kinderen met een beperking. Door hen anders te behandelen gaan ze zich ook

anders voelen. Zij willen preventief te werk gaan om geen enkel kind met een beperking uit te sluiten. Ik vind het prachtig wanneer mensen met hart en ziel vertellen over hun beroep. Je zag dat ze er voor de kinderen zijn en ze hen de wereld willen laten ontdekken. Zo leren de kinderen dat ze als een volwaardig en uniek persoon kunnen functioneren in de maatschappij. De ingesteldheid van de begeleiders spreekt me enorm aan waardoor ik zelf deze ingesteldheid wil overnemen en mezelf nog meer wil motiveren. Ik wil me focussen op de krachten en de talenten van de kinderen en niet enkel op hun gebreken en beperkingen.

Na een gesprekje met de begeleidsters, kwam de directrice ons halen. Zij was ook even enthousiast als de andere mensen die we hebben gezien en gesproken op de school. Iedereen is hier even vriendelijk: technische dienst, keukenpersoneel, kinderen, begeleidsters,… Je wordt door iedereen met open armen ontvangen.

De directrice bracht ons naar haar kantoor. Hier hebben we een hele tijd met haar gesproken. Ze liet ons verslagen lezen van andere stagiaires, liet ons foto’s zien en bleef maar, met een glimlach op haar gezicht, vertellen over haar werk en het werk dat wordt geleverd op de Kennedy Stichting. Ik kreeg er kippenvel van toen ze aan het vertellen was.

Ondertussen kwamen de begeleidsters ook binnen en stelden ze zichzelf voor. Ik presenteerde mezelf aan mijn begeleidster en we gingen naar ons lokaal. Terwijl we aan het wachten waren op de kinderen hebben we een goed gesprek gehad. Ik vond het interessant om meer te weten te komen over de werking van de groepen en over de communicatie met de kinderen. Ik wilde zoveel te weten komen en stelde allerlei vragen aan mijn begeleidster. Ze zei me dat ze het fijn vond dat ik zoveel interesse toonde en liet me de planning bekijken zodat ik mijn eigen inbreng hierin kon geven. Ik zag dat er met Valentijn open ruimte was voor een activiteit. Ik stelde dan ook meteen voor om hier zelf een activiteit rond uit te werken. Ik ben opgelucht dat mijn 2 begeleidsters openstaan voor mijn eigen inbreng en ideeën.

Rond half 1 kwamen de kinderen de leefruimte binnen. De kennismaking met de kinderen verliep ook vlot. Het was voor mezelf even aanpassen om met hen te communiceren via gebarentaal. Ik vind het boeiend om de kinderen met elkaar te zien communiceren. Ik had de indruk dat ze me onmiddellijk opnamen in het (doven)wereld. Ze gaven me een plaats aan de eettafel en wilden dat ik deelnam aan hun middagritueel. Ik mocht zelfs proeven van hun middagmaal!

De kinderen maakten zich klaar voor het zwemmen en dit was voor mij het moment om afscheid te nemen.

Ik heb mijn eerste stagedag als zeer positief ervaren!

De naam van mijn groep waar ik huiswerkbegeleiding aan zal geven.

Paska (meisjes van 4 tot 12 jaar).

Woensdag (10/02/2016)

Vandaag ben ik gestart met het geven van huiswerkbegeleiding. In het begin verliep het nog wat stroef omdat de gebarentaal wat te snel ging voor me. Ik heb de kinderen gevraagd om de gebaren iets rustiger voor me te doen zodat ik het kon volgen. Het lukt me al goed om de kinderen te helpen met hun vragen en te volgen waar ze het over hebben. Ik probeer me zo goed mogelijk te behelpen met de gebarentaal. Ik heb al veel gehad aan filmpjes die ik in België gekregen heb van een stagiaire die vorig jaar op de Kennedy Stichting stage heeft gelopen. Deze stagiaire heeft de gebaren, die vaak gebruikt werden door de kinderen, zelf opgenomen en naar me doorgestuurd. Door de filmpjes regelmatig in te oefenen, kan ik nu al behoorlijk communiceren met de kinderen. Ik ben haar hier heel dankbaar voor!

Na de huiswerkbegeleiding werkte ik een activiteit uit rond Valentijn. Ik heb gisteren al enkele voorbeelden opgezocht en liet deze voorbeelden eerst zien aan mijn 2 begeleidsters. Zij waren blij dat ik iets voorhanden had en bespraken samen met mij met welke materialen ik kon werken. De kinderen hadden natuurlijk al in de gaten dat ik iets aan het bespreken was met de begeleidsters. Ze zijn over het algemeen heel nieuwsgierig om ze niet verstaan wat ik zeg. Dat begrijp ik ook. Wanneer wij het gevoel hebben dat er over ons gesproken wordt, zouden wij ook willen weten wat er allemaal gezegd wordt. 

Je zag dat ieder kind een eigen idee had over de uitwerking van de kaart. Het was mooi om te zien hoe ze met volle overgave begonnen aan mijn activiteit :)

Ik liet de voorbeelden aan de kinderen zien en maakte hen duidelijk dat ze zelf mochten kiezen wat ze wilde gaan maken. Ik zag aan hen dat ze het fijn vonden dat ze zelf hun inbreng hadden in de activiteit. Er werd een knutselopdracht gekozen, de kinderen zochten allerlei materialen bij elkaar en begonnen aan de valentijnskaart. Ik vond het fijn om te zien dat ieder kind haar eigen idee had over hoe de valentijnskaart eruit moest zien. Mijn eerste activiteit was zeker een succes! Ik hoop dat ik nog vele activiteiten in zo een leuke positieve sfeer zal kunnen uitvoeren.

De valentijnskaarten werden aan elkaar getoond. De kinderen toonden respect voor de eigen creativiteit van elkaar. Wanneer er een meisje was die gebaarden dat ze iets van een ander niet mooi vond, maakte de begeleidster meteen duidelijk dat dit niet kon en dat ieder haar eigen uitwerking mocht maken.

Wat ik zeker onthouden heb door deze activiteit is, dat we de dove kinderen zeker niet mogen onderschatten! Ik vond het aan het begin moeilijk om me in te kunnen leven in deze doelgroep. Ik wist niet wat ze allemaal konden, hoe het zou verlopen met de gebarentaal, of ze mij wel zouden accepteren,... Maar vanaf het eerste moment dat ik kennismaakte met deze dove meisjes, werd ik opgenomen in hun klas. Ze helpen me met de gebarentaal, schrijven dingen voor me op wanneer ik een gebaar niet begrijp en zijn heel zorgzaam.

Ik kijk er naar uit om 4 maanden, samen met deze meisjes, een mooi project te kunnen verwezenlijken!

xCharlotte