Mijn avontuur in Suriname!: Cursus Surinaams koken, project Moederdag en hoeken in de zorgklas.

Maandag (02/05/2016)
Cursus Surinaams koken

Vandaag begon de dag al vroeg. Ik had, samen met Sara, een cursus Surinaams koken gepland op de Louis Braille school. We zouden een typisch Surinaams gerecht gaan maken; Viadoe.

Viadoe is een Surinaams gebak gemaakt van gistdeeg, laagjes kaneelsuiker en in rum gewelde rozijnen (andere vruchten). De exacte hoeveelheden en ingrediënten verschillen per familie. Iedereen heeft zo z'n eigen geheim om een lekkere viadoe te maken. De suiker geeft een lekkere smaak aan het deeg onder andere door het vormen van karamel.

De cursus startte om 08.30u. Iedereen, die zich ingeschreven had, verzamelde zich in de keuken om de materialen en ingrediënten klaar te zetten. Hieronder volgen de ingrediënten en foto's met uitleg over de stappen van het maken van viadoe. De ingrediënten zijn niet exact omdat het een gebak op gevoel is.

Ingrediënten:

- 1,5 kg zelfrijzende bloem

- 5 eieren

- +- 50 g kaneelpoeder

- bruine suiker

- witte suiker

- 1 pakje boter

- Rozijnen (of ander fruit) die 4 dagen daarvoor op rum zijn gezet

- 1 l melk

- Gist

- Vanille extract

Materialen:

- Mixer

- Lepel

- Mes

- Bakblik

- 1 deegkom

-1 gistkommetje

-1 kaneelsuikerkom

- deegroller

Stap 1: Ingrediënten en materialen klaar zetten.

Stap 2: Alvast de melk opwarmen die we in een latere fase nodig zouden hebben.

Stap 3: De bloem zeven.

Stap 4: De gisten mengen met enkele lepels melk (5 eetlepels).

Stap 5: Kaneelsuiker mengen met lichtbruine suiker.

Stap 6: eieren mengen met de lichtbruine suiker (2 eetlepels per ei).

Stap 7: Een half stukje boter toevoegen aan het mengsel.

Stap 8: Alles goed mixen.

Stap 9: De gezeefde bloem toevoegen aan het beslag (af en toe een beetje melk toevoegen).

Stap 10: Het deeg kneden tot dat er genoeg lucht in zit en je er een mooi bolletje van kan maken.

Stap 11: Het deeg 45 minuten laten rijzen.

De afwas moet natuurlijk ook gebeuren :)

Tijdens het wachten hielp ik Sara en Lotte bij het inrichten van de zorgklas op de Louis Braille school. Vele handen maken licht werk! :)

Stap 12: De bodem alvast invetten en de oven voorverwarmen op 180°.

Kijk maar eens hoe goed het deeg aan het rijzen was!

Stap 13: De instructrice vroeg om de melk nog een beetje op te warmen.

Stap 14: Het deeg zo dun mogelijk uitrollen.

Stap 15: Wanneer het deeg dun genoeg is, mag het in de bakvorm geplaatst worden. Goed aandrukken en insmeren met boter.

Stap 16: Daarna het deeg bestrooien met kaneelsuiker en krenten.

Stap 17: Het andere deeg uitrollen, insmeren met boter, bestrooien met kaneelsuiker en krenten en oprollen tot een worstje.

Stap 18: Goed oprollen tot een klein worstje.

Stap 19: Het opgerolde worstje in kleinere stukjes snijden.

Stap 20: De kleine stukjes deeg in het bakblik zetten. Zo dicht mogelijk tegen elkaar en rechtopstaand.

Stap 21: Goed aandrukken en kijken en er geen lege plekjes meer zijn.

Stap 22: De zijkanten, die over het bakblik hangen, naar binnen oprollen.

Stap 23: De overige melk, enkele lepels licht bruine suiker, wat boter en het sap van de rozijnen (rum) mengen tot een glad mengsel. Dit over het deeg gieten.

Stap 24: Enkele stukjes boter er boven op zodat deze kunnen smelten in de oven.

Stap 25: Na 20 minuten in de oven mag het deeg nog eens besprenkeld worden met het mengsel. Als het deeg in de oven staat, mag je de oven zeker niet opendoen!

EN DAN: TIJD OM TE PROEVEN!!! HMMMM!

Toen de kookcursus gedaan was, was het weer tijd om naar mijn eigen stageplaats te vertrekken.

Ik begon de namiddag met een gesprek met de directrice. Ik liet haar weten dat er 2 leerkrachten uit België naar de Kennedy-Stichting zouden komen om ons Moederdag project mee te volgen.

Hierna ging ik samen met Anne en Karen naar een apart lokaaltje om alle voorbereidingen te treffen voor ons project. Gekleurd papier, verf, scharen, lijm… alles lag klaar om er een gezellige knip- en plak namiddag van te maken. Tijdens het project mochten de kinderen werken in een doorschuifsysteem. Door middel van kleuraanduiding werden ze in 4 groepen verdeeld. Ze mochten dus 4 keer doorschuiven waarbij ze in elke groep een ander cadeau maakten voor Moederdag.

*Groep 1 Charlotte: groot hart dat d.m.v. een touw opgehangen kon worden aan de kast.

*Groep 2 Anne: kaart met gedichtje over Moederdag.

*Groep 3 Karen: schilderij waarbij ze een grote M in het midden kregen.

*Groep 4 Gioia: tas versieren waar de cadeautjes in konden worden gezet.

Voor het project begon, zouden we eerst nog de nodige huiswerkbegeleiding geven. Wie er repetitie had werd goed geholpen terwijl de andere meisjes meer zelfstandig aan de slag gingen. Tussendoor kwamen de 2 leerkrachten uit België even een kijkje nemen in mijn groep. Ze vonden het leuk om me een keer aan het werk te zien. Ze vroegen hoe het lukte met de gebarentaal en hoe het contact met de kinderen was. Super natuurlijk! Ik ben zelf nog altijd verrast van de band die ik al met hen heb opgebouwd.

M. en C. oefenden de doe-woorden. Ik gebaarde de woorden en zij schreven ze netjes op in een schrift.

De twee kleinste meisjes werkten verder aan mijn oefeningen rond leren schrijven. Ze deden enthousiast hun werk en lieten telkens met trots zien hoe ze de lettertjes geschreven hadden.

Na de huiswerkbegeleiding kon het Moederdag project starten. We brachten alle groepen naar buiten en verdeelden ze kleur per kleur. We staken ons eigen kaartje met kleur naar boven zodat de kinderen zagen bij welke begeleidster ze moesten beginnen. De verdeling verliep vlot. Een goed idee van ons om met kleuren te werken. Op deze manier was het visueel duidelijk voor de kinderen.

Wanneer iedereen in zijn/haar groep plaatsgenomen had, begon ik met de uitleg van de opdracht. Gelukkig was A. er, mijn begeleidster die zelf ook slechthorend is. Zij kan liplezen als de beste. Ik deed mijn uitleg tegen haar zodat zij het voor mij kon vertalen. Ze was een grote hulp!

Groep 1 Charlotte

Groep 2 Anne

Groep 3 Karen

Groep 4 Gioia

Het was een geslaagd Moederdag project met mooie resultaten :)

Dinsdag (03/02/2016)

Ik vertrok al vroeg naar stage. Vandaag zou ik een bespreking hebben met de zorgleerkracht over de kinderen die ik de afgelopen maanden begeleid heb. We zouden samen de dossiers aanvullen en mijn bevindingen hierin verwerken.

Een goed voornemen, maar na een uur was de zorgleerkracht er nog steeds niet. Het leek erop dat ze niet meer zou komen en dat was ook het geval. Ik kon geen kinderen uit de klassen halen want er waren een aantal leerkrachten en een heleboel leerlingen niet naar de school gekomen door de hevige regen.

Dan maar even met het schoolhoofd bespreken wat ik moest doen. Ze zei me dat ze zou gaan observeren in een paar klassen om met de leerkrachten af te stemmen hoe het vlot op vlak van rekenen. Dit leek me interessant dus ik vroeg ik of met haar mee mocht. Dit was geen probleem voor haar. We gingen samen naar de eerste klas, namen plaats op een stoeltje achteraan en begonnen een gesprek met de klasleerkracht. Ze gaf ons haar observatielijst en een werkschrift van een jongen, die volgens haar, niet goed meedeed in de klas en zwak was op vlak van rekenen. De leerkracht bekeek het schrift en zei meteen: "Ik zie het probleem. Hij is gewoon lui. Hij wilt niet bijleren. Ik zie het zo, hij doet niets en wilt niets." Hmm, toch wel raar dat je dat zo aan iemands schrift ziet op de eerste pagina. Ik besloot me er wijselijk niet mee te bemoeien en had al meteen door dat deze doorlichting helemaal niet serieus genomen werd. Ik besloot dan ook om terug naar de zorgklas te gaan en me met iets anders bezig te houden voordat ik me met deze situatie zou gaan bemoeien.

Tijdens de observatie in de klas werd wel duidelijk hoe hard het de laatste weken geregend heeft. Dit weekend waren ze met man en macht aan het werk geweest om al het water uit de klassen te krijgen. Alles was onder water gelopen. Er staan nu nog steeds plassen in de klassen. Kinderen lopen rond zonder schoenen, materialen zijn stuk door de waterschade en het speelplein is al helemaal niet meer bruikbaar. Het is net een vijver geworden vol kikkers en padden.

Ik keek rond in de zorgklas en nam foto's van de zaken die ik nog zeker wilde veranderen voordat ik terug naar België zou gaan. Zo wil ik op de deur van de klas, in mooie gekleurde letters, een naambordje maken. Nu zijn de deuren kaal en lopen de kinderen vaak het lokaal voorbij omdat ze niet meteen doorhebben dat dat lokaal de zorgklas is.

Eerst en vooral wil de klas voorzien van veel meer leesboeken. Nu beschikt de klas over 5 leesboekjes waar alle leeftijden in leren lezen. Dat is natuurlijk didactisch niet in orde. Er zijn boeken onderweg vanuit België. Deze ga ik dan ook gebruiken voor het maken van een boekenrek. Naast de boekenrek zak ik een rekenhoek maken en aan de andere kant van de klas komt er een stille leeshoek.

lege boekenrek in de zorgklas