Vandaag is het mijn laatste dag stage op de Kennedy Stichting. Wat een raar gevoel. Ik krijg kippenvel op het moment dat ik dit aan het neerschrijven ben. Omdat ik mijn 2 begeleidsters en de directrice met een kleine attentie wil bedanken, maakte ik kaartjes voor hen.
Toen ik vertrok naar de Kennedy Stichting voelde ik al een vreemd gevoel in mijn buik. Is het echt? Is het nu echt al de laatste dag dat ik met de kinderen zal werken op het internaat? Ik kan het niet geloven. De voorbije maanden zijn omgevlogen!
Ik sloop stiekem het kantoor van de directrice binnen om haar te verrassen met mijn kaartje. Ze had natuurlijk niet verwacht dat ik er zo vroeg al zou zijn. Ik gaf haar het kaartje en ze las in stilte de tekst die ik geschreven had. Ze zei niets, stond op en gaf me een dikke knuffel. "Zo een stagiaire als jou, dat heb ik nog nooit meegemaakt!", zei ze. Wow, daar schrok ik even van. Wat lief van haar! :) Ze hing het kaartje meteen aan haar muur en we spraken nog over wat ik allemaal had gedaan tijdens mijn stageperiode. Ik had prachtig werk verricht en had de kinderen terug vertrouwen in zichzelf gegeven zei de directrice. Ik ben blij dat mijn werk zo geapprecieerd wordt. Ik heb altijd met hart en ziel gewerkt op het internaat en heb me opengesteld voor alles wat op mijn pad kwam.
Op de foto met de lieve, altijd even charmante directrice van de Kennedy Stichting :)
Na ons gesprek begaf ik me naar de groep. Omdat ik niemand wilde ontlopen, zorgde ik ervoor dat ik voldoende op tijd in de groep was zodat ik mijn kaartjes kon afgeven. Wat waren ze blij met mijn kleine attenties. Vele knuffels en kussen later, nam ik alvast afscheid van één van de begeleidsters. Haar shift zat erop.
Mijn 2 begeleidsters die me in 3 maanden tijd hebben laten ontplooien tot een echte gebarenjuf :)
Ik overhandigde mijn workshops, uitwerkingen en spelvormen
aan de begeleidster zoals ik beloofd had. Ze was er erg blij mee. Als ik haar
gezicht zie, vind ik het geen enkel probleem om al mijn uitwerkingen hier te
laten.
Workshops, huiswerkstappenplannen en spelvormen.
Kijk maar eens hoe blij mijn begeleidster was met al mijn uitwerkingen. Het is haar gegund!
Na het uitdelen
van de kaartjes begon ik aan de huiswerkbegeleiding. Iedereen deed goed en
ijverig mee en zette zich dan ook meteen aan tafel. Ik begeleide N. en
S. met het leren liplezen van woorden. Ze hebben daar morgen repetitie
van en ik wilde met hen nog een laatste keer goed oefenen.
Deze woordjes moesten ze al liplezend kunnen 'lezen'.
Dit meisje heb ik leren schrijven. Ze kon aan het begin van mijn komst niet eens haar eigen naam schrijven, laat staan de letters van het alfabet. Kijk haar nu eens. Ze schrijft korte woordjes. Oefening baart kunst, dat is nogmaals bewezen :) Trots op haar!
Het nakijkend oog van juffrouw Charlotte is altijd in de buurt :)
R. en C. oefenden hun eigen woordenschat. Zij hebben
morgen toets over de zintuigen. Ze moeten de zintuigen kunnen benoemen,
schrijven en gebaren.
De memory die Sara en ik gemaakt hadden voor de paasactiviteit zat ook bij de spullen die ik gaf aan mijn begeleidster. Ze ging er meteen mee aan de slag :)
Na het huiswerk was het tijd voor mijn afsluitingsactiviteit. Omdat ik graag een reflectie over mezelf had van de kinderen zorgde ik voor een opdracht waarbij ze moesten tekenen wat ze onthouden hadden van mijn begeleiding. Ieder maakte er een eigen kunstwerk van. Ik vond het leuk om te zien wie wat onthouden had van mijn begeleiding.
Wat een goede tekenaars hier in de groep!
Concentratie tot en met tijdens deze opdracht.
Ieder tekende haar eigen versie van 'wat heb ik onthouden van de begeleiding van juffrouw Charlotte'. Wat een mooie resultaten allemaal :)
Toen ik even wat halen was bij de directrice hadden de kinderen al hun tekeningen stiekem aan het borg gehangen :)
De opdracht is op hun manier geschreven, maar we weten wat ze bedoelden :)
Ik sta er van versteld hoe goed en realistisch ze hun tekeningen gemaakt hebben!
Het ene resultaat al wat realistischer dan het andere, maar wat hebben ze goed hun best gedaan :)
Ik had nog een leuke verrassing voor de kinderen. Omdat het vandaag mijn laatste dag was, had ik waterijsjes voor hen meegebracht. Ze werden met grote dank ontvangen en met veel smaak opgegeten :)
Hmm! Wat lekker zijn die waterijsjes toch. Voor alle veiligheid een bekertje eronder zetten zodat we niet de hele tafel onder druppen. Een ijsje smelt nu eenmaal wat sneller in Suriname dan in België. Snel opeten is hier de boodschap! :)
Nadat ik afscheid genomen had, belde ik een taxi om inkopen te gaan doen voor de Doth-school, de school waar ik stage loop als zorgleerkracht. Ik kom nog 2 dagen terug naar de Kennedy Stichting om als verrassing met de kinderen naar de dierentuin te gaan en een afsluitingsdag te houden, maar dat weten de kinderen niet :) Hihi, wat zullen ze verrast kijken wanneer ik terugkom. Ik heb hen wel verteld dat we vandaag nog geen afscheid moesten nemen omdat ik nog een keertje terugkwam, maar wanneer dat is, weten ze niet.
De taxi bracht me, samen met Anne, naar een grote Chinese winkel in de buurt. We kochten er schoolspullen die we nog konden schenken aan de Doth-school. Er zijn al andere spullen geschonken, maar ik beschik nog niet over deze foto's. Alle foto's zullen zeker nog volgen!
Al een klein deel van de spullen die we zullen schenken aan de Doth-school.
Wanneer ik thuis kwam van stage had Sara nog leuk nieuws voor mij. Ik had vanuit België een grote poster meegenomen met alle maaltafels op. Omdat ik zelf nog geen goede plek had gevonden om hem op te hangen, had ik aan haar gevraagd om op de Louis Braille school een keer na te vragen of zij dit misschien konden gebruiken. Mijn zorgklas hangt ondertussen ook al vol met allerlei posters en materiaal dus ik wilde ook niet dat het te druk zou worden. Sara had het voor me nagevraagd en de leerkrachten waren er heel blij mee. De poster hangt nu te schitteren in één van de klassen en is vandaag al goed gekeurd door de kinderen :)
De kinderen op de Louis Braille school. Een school voor blinde- en slechtziende kinderen.
Het was voor mij een emotionele, maar vooral mooie dag. Ik heb zoveel complimenten en waardering gekregen en dat doet me echt goed. Ik heb mezelf hier ontzettend kunnen ontplooien en heb zoveel bijgeleerd. Waar ik mezelf nog zeker in wilde verbeteren, daar heb ik me ook in kunnen verbeteren. Ik sta te popelen om alles aan iedereen te vertellen en op de hogeschool te kunnen bewijzen dat ik sterk aan mezelf heb gewerkt. Dit is voor mij een ervaring geweest die ik nooit zal vergeten. De kansen die ik hier heb gekregen zijn bijna niet te tellen. Ik mocht zoveel uitproberen en door veel te reflecteren over mezelf, kon ik zelf dingen aanpassen en veranderen waar nodig. Elke dag maakte ik verslagen van mijn stagedagen. Deze blog heeft me daar zeker goed bij geholpen.
Ik stond elke dag stil bij mijn eigen leren. Wat ging er goed en wat moest ik aan volgende keer misschien aanpassen? Ik heb hier nog meer geleerd om naar mezelf te kijken en ben hier nog meer te weten gekomen wat mijn kwaliteiten over struikelblokken zijn. Ik weet wie ik ben en waar ik voor sta. Door mijn uitwerkingen steeds te koppelen aan de theorie die ik op de hogeschool heb geleerd, heb ik me ook nog meer kunnen verdiepen in onderwerpen die ik nog niet van zo dichtbij bekeken had. Ik heb de theorie des te meer kunnen omzetten in de praktijk omdat ik hier alles zelf moest doen. Hier geen werkboeken, handleidingen, uitgewerkte materialen of uitgeschreven methodes. Hier was ik 4 maanden op mezelf aangewezen. Ik kan met zekerheid zeggen dat je niet weet wat lessen uitwerken is, tot dat je niets hebt waar je op kan terugvallen. Eens vlug gaan spieken in uitgeschreven handleidingen is hier echt niet aan de orde. Wat is er mooier dan als leerkracht zelf volledig aangewezen te zijn op je eigen ervaringen en theoretische achtergrond?
Deze ervaringen heeft me een grote duw in de rug gegeven voor mijn verdere carrière. Ik zal nu minder snel in paniek slaan wanneer ik onderwerpen moet uitwerken waar ik nog geen ervaring mee heb. Ik heb zelf snel leren handelen en snel leren nadenken over eventuele uitwerkingen en werkvormen. Mijn creativiteit heeft een enorme boost gekregen hier en ook mijn zelfvertrouwen is weer volledig opgekrikt. In België twijfel ik vaak aan mezelf, ben ik altijd bang dat ik dingen niet goed doe. Vooral als ik weet dat ik beoordeeld word, kan ik mezelf uren en uren bezighouden met het hervormen van lessen en spelvormen. Ik was nooit tevreden over mezelf en trok mezelf vaak in twijfel, ook al waren mijn beoordelingen goed, toch had ik nooit het gevoel dat het echt was zoals ik het wilde. Nu ik deze ervaring achter de rug heb, weet ik dat ik niet zo streng voor mezelf moet zijn en dat ik er altijd alles aan doe om het ook effectief goed te doen. Ik heb geleerd dat ik fouten mag maken en van deze fouten net sterker wordt. Wanneer ik fouten maakte, zag ik mezelf als gefaald. Nu zie ik een fout niet meer als een mislukking, maar als een kans om er opnieuw over na te denken.
Ik ben hier qua karakter zeker ook veranderd. In België kent iedereen mij als de 'stress kip' die niet zal stoppen met voorbereidingen tot dat alles klaar is. Hier heb ik geleerd om regelmatig pauze te nemen. Ik heb hier ook een waarschuwing gekregen en ben serieus ziek geweest, maar dat was aan wake-up-call om het eventjes wat rustiger aan te doen. Je opjagen in dit klimaat met deze mentaliteit, heeft toch geen zin. Ik merk dan ook aan mezelf dat ik niet meer alles zo strak gepland moet hebben als in België. Het is hier al zo vaak voorgevallen dat je iets uitwerkt en je het de geplande dag toch niet kan uitvoeren omdat de leerlingen er niet zijn, de leerkracht afwezig is, de school niet open is door de regen... Wat heeft het voor zin om je daar in op te jagen want je kan er toch niets aan veranderen.
Ik hoop dat ik deze manier van denken kan meenemen naar België. De Surinaamse mentaliteit heeft me geleerd om terug te genieten van de kleine dingen in het leven. Je weet niet wat armoede is als je het niet van dichtbij hebt meegemaakt. Ik heb in het begin ook vele tranen gelaten, wist niet hoe ik met deze kinderen om moest gaan omdat ik het allemaal zo enorm erg vond. Ik heb de kinderen laten voelen dat ik er ben voor hen en dat ze me kunnen vertrouwen. Dit is belangrijk voor hen omdat ze al opzij geduwd worden door de samenleving. Ik ben hierdoor gaan inzien hoe goed wij het hebben in België. Waar wij we ons ooit in opjagen, dat is te gek voor woorden.
Deze kinderen zullen nooit een eerlijke kans krijgen. Ze vallen uit de boot van de samenleving. Wij krijgen zoveel kansen en grijpen ze ooit niet uit schrik. Ik ben blij dat ik de kans heb genomen om 4 maanden naar het prachtige Suriname te trekken. Ik ben als persoon veranderd in positieve zin. Ik kan niet wachten om al mijn ervaringen te delen met de mensen die me hier altijd gesteund hebben. Bedankt aan iedereen die er was wanneer ik het moeilijk had en klaar stonden om naar mijn stageverhalen te luisteren. Ver weg zijn, kan ooit als een unieke kans dienen om jezelf beter te leren kennen. Mezelf leren kennen heb ik hier zeker gedaan! Ik ben ervan overtuigd dat dit een ervaring zal zijn die ik voor de rest van me leven met me meedraag <3
Dikke kus!
xCharlottex
Geen opmerkingen:
Een reactie posten