Na een fantastische dag Holi Phagwa vieren, was het de dag erna tijd om naar de Voltzberg te vertrekken voor een 4-daagse trip. Ik moest vroeg opstaan want om 08.00u werden we met z'n allen verwacht aan Tvat waar we zouden vertrekken. De rugzakken werden ingeladen en eindelijk konden we vertrekken. Er waren twee bussen voorzien want we waren met een groep van 30 personen. Dat betekent dus ook dat er veel eten en drinken mee moest. De bussen reden naar Zanderij waar we zouden stoppen om te ontbijten. Een straffe koffie en een broodje ongeboren kip. Energie opdoen om de rest van de dag goed door te komen want we hadden nog een lange trip voor de boeg.
Tijdens de rit naar de boten moesten we nog een drietal uren op een zanderige en hobbelige bauxietweg rijden. Ook wel de abortusweg genoemd, dus jullie kunnen het zich wel al inbeelden hoe goed ik door elkaar geschud werd.
De gidsen zorgden voor een gezellige sfeer! :)
Onze kok liet het niet aan haar hart komen. Ze nam er een krantje en de koelbox bij en zet gezellig de krant te lezen terwijl dat de mannen de band gingen vervangen. :)
Eventjes de ramptoerist uithangen.
Uiteindelijk zagen we de bootjes liggen in Witagron. De bagage moest uitgeladen worden en overgeplaatst worden in de houten korjalen. Lange, smalle bootjes die ons zouden brengen naar Fungu-eiland. De vaart duurde drie uren. Dit was best wel lang, maar het was ook weer een ervaring op zich.
De boot voer door een prachtige natuur dus ik kon elke seconde genieten van het uitzicht. De bootsman moest wel goed opletten want af en toe staken en grote rotsen boven het water uit. Sommigen waren goed zichtbaar, maar anderen niet. Hij moest zich dus goed concentreren om nergens tegenaan te varen. ook tijdens de boottocht hadden we pech onderweg. Er was een rugzak uit de boot gevallen. Dit was een groot probleem want de boot ging tegen de stroming in waardoor de rugzak snel stroomafwaarts ging. De boot maakte rechtsomkeer en gelukkig kon de rugzak gered worden. Als het mijn rugzak was geweest, bleef er niet veel over denk ik. Die vonden we nooit meer terug want door de zwaarte was het gewoon naar de bodem gezonken denk ik.
Prachtig uitzicht vanuit de boot :)
Het regenwoud heeft zijn naam niet gestolen. We kregen een serieuze bui over ons heen.
We kwamen aan op Fungu-eiland en het viel mij onmiddellijk op dat ik in een prachtige omgeving, drie nachten, zou verblijven. De boten moesten uitgeladen worden en iedereen moest zich installeren. De meesten sliepen in hangmatten, maar ik had een bed geregeld zodat ik geen ergere rugklachten zou krijgen. Er was dus een hangmattenkamp en enkele andere hutten waaronder de hut met de stapelbedden. Het was klein, maar wel erg gezellig.
Een uitzicht om U tegen te zeggen!
Hangmattenkamp
Tijdens het installeren kwamen we tot een niet zo leuke ontdekking. In het bed van het meisje langs ons zat een vogelspin! De gids nam hem snel weg. Maar als je goed keek tussen de houten pilaren, zag je er steeds meer. Daar mag je dus niet aan denken wanneer je straks gaat slapen!
Na een lekkere sautosoep kwamen we tot rust en genoot ik van de prachtige omgeving en het geluid van de stromende rivier, Sara en ik installeerden ons, samen met nog enkele anderen, op een rots. We babbelden en lachten en voor we het wisten was de eerste avond alweer om.
's Avonds een prachtig uitzicht!
Vrijdag (25-03-2016)
Om 07.30u werd iedereen verwacht aan de ontbijttafel om krachten op te doen voor de grote wandeling naar de Voltzberg. Na het ontbijt maakte ik mijn lunchpakket klaar, trok ik stevige wandelschoenen aan en ging ik klaarstaan voor de tocht. Iedereen kreeg drie liter water mee dus dat waren wel enkele kilo's om mee te sleuren.
Nadat iedereen klaar was en de rugzak bij de hand had, mochten we in de boot stappen en voeren we naar de plek waar de toch zou beginnen. Ik dacht eerste dat we toch een tijdje moesten varen, maar dat bleek niet zo te zijn. Na vijf minuten kon ik alweer uitstappen terwijl ik eigenlijk wel goed zat.
We mochten uitstappen aan de rotsen. Daar werd ons alle info nog een keertje gegeven over de klim naar de Voltzberg. Ja hoor, we zagen het helemaal zitten!
Camera bij de hand, een echte toerist! :)
Na wat toeristische selfies, kon de tocht door het regenwoud beginnen! :)
De gids vond een boom die vruchten droeg die naar knoflook ruiken.
Alles nog OK :)
Een lekker frisse bes onderweg.
En maar water drinken. Zo klammig en drukkend warm midden in het regenwoud!
Na een wandeling van 3u kwamen we aan bij een berg. Ik dacht dus dat de beklimming al achter de rug was, maar dat had ik een beetje verkeerd begrepen. De gids zei dat ik even achter me moest kijken omdat daar de berg lag die we gingen beklimmen. Haha, dat was wel een goede grap dacht ik. Nee hoor, na even uitrusten vertrokken we richting de hoge berg! :)
En terug vertrekken richting de steile berg die we nog moesten gaan beklimmen.
Wat een uitzicht!
Groepsfoto :)
Oepsie, iemand haar broek was gescheurd door de steile berg op te klimmen :)
Ne de beklimming van de Voltzberg moesten we natuurlijk nog terug naar de plaats waar we gestart waren met de wandeling. Dit betekende dus dat ik terug door de jungle moest. Dit had een beetje langer geduurd dan de heenweg omdat het wandeltempo lager lag. Het afzien was het meer dan waard want ik heb een prachtig stuk van Suriname gezien waar ik absoluut geen spijt van heb! Omstreeks 17.30u waren we terug en konden we genieten van een heerlijke kom verse soep. Dat kon ik wel gebruiken om terug energie te krijgen! Achteraf genoot ik van de rust en het lekkere avondmaal. Ik nestelde mij terug op de rots van de dag voordien en liet mijn benen rusten.
Zaterdag (26-03-2016)
Ik had om 06.00u mijn wekker gezet omdat er op de planning stond dat we vogels zouden gaan spotten. Althans degenen die hierin geïnteresseerd waren. Ik wou zeker enkele papegaaien en toekans in het wild zien, maar zodra mijn wekker afging geraakt ik niet meer uit mijn bed. Ik had zo een pijn in mijn spieren! Ik besloot dan maar in bed te blijven liggen. Wat ik dus effectief gedaan had en waar ik achteraf ook geen spijt van had.
Rond 08.00u werd er weer een uitgebreid ontbijt voorzien. Daarna vertrok de groep richting de Moedervallen. Eerst een klein stukje met de boot en daarna maakten we een wandeltocht van ongeveer een uur. Het duurde een uur omdat de gids bij enkele bomen en planten uitleg gaf. Lekker op het gemak genieten van de jungle. We kwamen weer terecht in een heuse plensbui wat natuurlijk typisch is voor het regenwoud. Niet erg want ik kon wel wat afkoeling gebruiken!
Van deze boom werden onder andere sigarettenblaadjes gemaakt.
De Moedervallen
De namiddag konden we gebruiken om te rusten en te bekomen van de wandeling de dag ervoor. Ik deed een dutje en genoot verder nog van de omgeving. Ik had enorm veel last van mijn spieren sinds de wandeling gisteren. Goed rusten was de boodschap! Ik besloot nog even te verkoelen in het water om daarna er stevig tegenaan te gaan op een feestje. Ik bracht daarna nog een bezoekje aan de doodshoofdaapjes.
Na een rustige namiddag, was het tijd voor het avondmaal. Hmm! Nadat we de maaltijd achter de kiezen hadden, kon het feestje beginnen. Gelukkig was er een lekkere cocktail voorzien! De bootsmannen maakten er een gezellig feestje van door te spelen op instrumenten. Iedereen stond te dansen en genoot van de laatste avond. Achteraf was er nog een gezellig kampvuur. Wat een fantastische avond!
Zondag (27-03-2016)
Einde van de vierdaagse trip want we moesten ook nog terug naar huis. Om 08.00u kregen we nog een uitgebreid paasontbijt zodat we er stevig tegenaan konden gaan om de bagage terug in de boten te laden. Eens dit gebeurd was, konden we afscheid nemen van de mooie omgeving en terug vertrekken richting Paramaribo.
Na 5u in de bus te zitten en 3u in een bootje, waren we eindelijk terug in Paramaribo.
Het was zeker en vast een trip om nooit meer te vergeten.
2 jaar geleden schuurde ik mijn kraakbeen in mijn knie nog. Opnieuw leren trappen maken, opnieuw leren fietsen... Ik had nooit gedacht dat ik 2 jaar later een berg zou beklimmen! Ik heb mijn grenzen verlegd en ben enorm trots op mezelf dat ik dit heb kunnen bereiken :)
2 jaar geleden schuurde ik mijn kraakbeen in mijn knie nog. Opnieuw leren trappen maken, opnieuw leren fietsen... Ik had nooit gedacht dat ik 2 jaar later een berg zou beklimmen! Ik heb mijn grenzen verlegd en ben enorm trots op mezelf dat ik dit heb kunnen bereiken :)
xCharlottex
