Paasproject met leuke activiteiten :)

Maandag (14/03/2016)

We begonnen de dag met een vergadering.
Tijdens de vergadering werden en concrete dingen besproken zoals het bezoek aan de dovenschool, de voorbereidingen voor Pasen, de datum van de paasvakantie...

Wat blijkt nu. De Kennedy Stichting sluit een week vroeger. Dit wil zeggen dat ik maar liefst 3 weken paasvakantie heb! Mooi meegenomen, dan heb ik tijd genoeg om mijn project op de Doth-school uit te werken. Zoals je enkele weken geleden al kon lezen, ga ik het zorglokaal volledig anders inrichten.

Tijdens de paasvakantie begin ik met de voorbereidingen zodat ik meteen na de paasvakantie aan het werk kan gaan. Ik heb alle materialen ondertussen verzameld en ben klaar voor de start van het project. Ik ben er zeker van dat het lokaal en helemaal anders gaat uitzien :)

Na de vergadering zette ik alles klaar voor mijn paasproject. Ik zocht nog enkele spulletjes in het voorraadlokaal en nam alles mee naar buiten. Omdat het hard waaide, moest ik er voor zorgen dat de opdrachtkaarten niet zouden wegwaaien. Vlug wat bordjes zoeken zodat ik deze op de papieren kon plaatsen!

Hierna ging ik naar de groep. Ik begeleide N. met haar huiswerk. Vandaag was ze heel fel afgeleid door de komst van de vrijwilligster. Ik stelde dan ook voor dat ik N. verder begeleid en dat de vrijwilligster een andere leeftijdsgenootje verder helpt. Ik heb nu een goede band opgebouwd met N. en heb al veel bereikt met haar op korte tijd. Ze wilde eerst niet met me praten en kon niet schrijven. Na enkele weken staat ze me al op te wachten, geeft ze me vaak een knuffel, schrijft ze de letters al op de lijntjes en begint ze steeds meer te praten! Ze werd altijd gezien als het meisje dat niets kon, maar nu zie ik wel wat ze in haar mars heeft. Ze is een pienter meisje. Wanneer ze niet wilt oefenen, dekt ze het oor af waar ze nog gehoorresten heeft. Hierdoor hoort ze niets meer dan moet je haar aantikken om contact met haar te maken. Ik weet ondertussen hoe ik hierop moet reageren en ben blij dat ze mij vertrouwt en met me wilt samenwerken.

Wanneer er steeds meer personen met haar bezig gaan zijn, heeft ze geen structuur meer. De vrijwilligster was hiermee akkoord. N. moest 'meer en minder' oefenen. Ik tekende enkele tekeningen in haar schrift die zij verder moest aanvullen. Ik wist dat ze het kon, maar het ging allemaal heel moeizaam omdat ze de hele tijd afgeleid was. Nadat ik het aan de vrijwilligster had uitgelegd en N. verder alleen begeleidde, ging het weer vlotter. Ze oefende goed en kon het na een tijdje vanzelf.

Toen de huiswerkbegeleiding klaar was, gingen we samen naar buiten voor de paasactiviteiten. De kinderen werden in groepjes van 3 verdeeld. Zowel de meisjes als de jongens deden mee. Ze gingen per groep bij een activiteit staan. Dit verliep goed. Ik legde de activiteiten uit en de kinderen deden dit een keertje na zodat ik kon zien of ze het begrepen hadden. Bij één van de activiteiten kreeg ik het maar niet met gebaren uitgelegd. Ik liep naar de begeleidsters toe en vroeg aan één van hen of ze me wilde helpen met de uitleg. Zo, dat had ik beter niet gedaan. Ze kon er niet mee lachen dat ik haar om uitleg vroeg omdat ze vond dat ik het vertikte om zelf moeite te doen om in de groepen te gaan kijken hoe zij het uitlegden. Dit aanvaarde ik niet en ik antwoordde haar dat ik wel mijn best doe voor de gebaren, maar dat het nu gewoon even niet lukte. Ze keek me niet meer aan en liep naar de jongens toe. Ik ben enorm verschoten van deze reactie en accepteer niet dat er over mij dingen als dit gezegd worden. Ik heb dan ook alle opdrachten opgeruimd, heb de kinderen hun cadeautjes gegeven en heb netjes gedag gezegd tegen iedereen. Na al het werk dat ik in deze paasactiviteiten heb gestoken, verwacht ik wel respect terug. Wanneer er dan over mij gezegd wordt dat ik het vertik om bij te leren, komt dat heel hard aan omdat ik van mezelf weet dat ik dagelijks de gebaren oefen en dagelijks vele voorbereidingen maak om dingen met de kinderen te doen. Even om hulp vragen was goed bedoeld, maar is blijkbaar helemaal verkeerd overgekomen.

De kinderen genoten van de activiteiten. Ze waren enthousiast en wilde alles meteen uitproberen. Je merkte wel meteen dat ze het niet gewoon waren om in groepjes te werken. Ze liepen door elkaar en bij het doorschuiven kozen ze zelf naar welke opdracht ze gingen. Dit was natuurlijk niet de bedoeling. Ik had de opdrachten genummerd zodat ze telkens naar het volgende nummer moesten doorschuiven. Ik moest er zelf wel om lachen. Alles wat netjes gestructureerd en georganiseerd, maar de kinderen begrepen echt de bedoeling niet van een doorschuifsysteem. Dit maakte voor hen niets uit. Ze gierden en brulden en hadden er duidelijk plezier in!

Opdracht 1: ei-lepel spel (lepelrace)

Opdracht 2: eierrace (duw met je neus het ei om ter snelst naar de overkant)

Opdracht 3: haasje over

Opdracht 4: eiermemory

Opdracht 5: maak een reuze paasei met materialen die je vindt in de natuur (landart)

Opdracht 6: lees de briefjes en leg het juiste aantal paaseieren in het kommetje

Groepjes maken :)

Rekenspelletjes met paaseieren.

Een reusachtig paasei maken van materialen die ze vinden in de natuur = landart.

Memory spelen met het memoryspel dat juffrouw Charlotte zelf heeft gemaakt :)

Nadat ik alles snel had opgeruimd, liet ik de kinderen de zin maken met de woorden die ze konden verdienen bij elke opdracht. Ze gingen in de juiste volgorde staan en kwamen zo te weten waar de paaseieren verstopt lagen. Ik liep snel naar de koelkast voordat ze me voor waren. Ik haalde de pakketjes uit de zak en deelde ze uit aan de kinderen. Ze gebaarden allemaal netjes dankjewel. Fijn dat ik van de kinderen altijd zoveel appreciatie krijg. Dat maakt het voor mij nog fijner om dingen voor hen voor te bereiden en uit te werken. De lachende gezichtjes doen wonderen :)

De zin verklapt waar de paaseieren verstopt liggen!

Ikzelf kon er niet meer zozeer van genieten door de opmerking die er even voordien was gemaakt. Ik had zo mijn best gedaan! Daarnaast deed het wel goed om de kinderen te zien genieten van de opdrachten. 

Juffrouw Charlotte had voor alle kinderen een leuk paascadeautje voorzien. Wat waren ze er blij mee! :)

Ik liet het niet aan mijn hart komen en denk er maar steeds aan dat dat nu eenmaal de Surinaamse manier van aanpakken is. Omdat we in België niet zo bot reageren op elkaar, was het toch wel even schrikken. 

Bij thuiskomst genoot ik van een lekkere maaltijd en ging daarna terug aan de slag. Morgen staat er weer een drukke dag op de planning op de school waar ik als zorgjuffrouw werk. Ik werkte spelvormen uit voor de kinderen zodat ze de moeilijke tweeklanken op een originele manier konden gaan inoefenen. Na heel wat knip en schrijfwerk waren de spelvormen af. Alles staat al netjes klaars om morgen mee te nemen naar het zorgklasje :)

Eventjes wat uitleg bij de spelvormen :)

Ganzenbord (vooral het inoefenen van de tweeklanken)

Leg de kaartjes bij de juiste tweeklank.

Gooi met de dobbelsteen en voer de bijhorende opdracht uit.

Domino

Gooi met de dobbelsteen en maak een woord met de gegeven tweeklank.

Kienen.
De juf. zegt een tweeklank. Bedek de juiste tweeklank met het gekleurde papiertje.

De voorbereidingen zijn getroffen en ik ben er weer helemaal klaar voor om die lieve kinderen morgen te begeleiden! :)

Voor diegenen die zich zorgen maakten over de muskietenaanval. Eventjes een update.
De wondjes zijn stilletjes aan aan het genezen. Ik moet de beten nog elke dag insmeren met zalf, maar de wondjes zijn beetje bij beetje aan het wegtrekken. Het was pijnlijk en het jeukte verschrikkelijk. De jeuk is er nog steeds, maar ik heb nu een goede zalf die helpt tegen de jeuk. Ik zal wel een heleboel witte plekjes op mijn benen blijven behouden omdat de wondjes littekens blijven. Maar ik ben al blij dat ik van de pijn en jeuk bijna verlost ben! :) Mijn voeten zijn er het ergste aan toe. Daar was na de aanval bijna geen huid meer te zien. Mijn voeten stonden volledig vol beten. Om nog meer beten te voorkomen, moest ik rondlopen met sokken aan. Door het warme weer waren sokken ook niet echt aangenaam. Pfoe, het was afzien hoor!  Mijn voeten zien nog steeds rood door de vele beten, maar het is al veel beter dan een week geleden. 

Nu ga ik alles hier in het huis wat opruimen want ik heb er een mooi kleurenpalet van gemaakt met al mijn snippers en stiften die overal verspreid liggen :) 

Morgen weer een nieuwe update van mijn werk als zorgjuffrouw. Omdat ik dit werk zo graag doe, krijg ik steeds meer twijfel. Wil ik als juffrouw voor de klas staan of vind ik het ook leuk om af en toe kinderen individueel te begeleiden? Ja hoor, ik doe het allebei met volle overgave. Iets om zeker verder over na te denken :)

xCharlottex